Deportacja – wspomnienia Celiny Wiszniewskiej.

03 marca zaproszenie na spotkanie z młodzieżą naszej szkoły przyjęła p. Celina Wiszniewska – mieszkanka  Bartoszyc, z zawodu nauczycielka. Jest  autorką recenzji  literackich i artykułów na temat historii oraz życia kulturalnego i literackiego Bartoszyc. Pisze wiersze, eseje i wspomnienia.
W bardzo mroźny dzień –  10 lutego 1940 r. zaczęła się deportacja ludności cywilnej ze wschodnich województw ówczesnej Polski.  Wśród deportowanych tego dnia była również p. Celina,  ze swoją mamą i babcią. Na spakowanie się mieli tylko jedną godzinę, a podróż na Sybir trwała ponad miesiąc. Celem był obóz w tajdze, w zespole Gułag, w Kańsku, między Krasnojarskiem a Irkuckiem.
W lipcu 1941 roku w wyniku układów wynegocjowanych przez Sikorskiego z rządem ZSRR, przestały być traktowane jak więźniarki. Wtedy przesiedliły się do Kołchozu w pobliżu Krasnojarska. To był drugi rozdział  ich syberyjskiej tułaczki trwającej ponad sześć lat.
Mimo, że p. Celina była wówczas małą dziewczynką, to obrazki w jej pamięci utrwaliły się bardzo wyraźnie.  Swoją opowieścią wzbudziła w nas niezapomniane emocje. Wysłuchaliśmy z dużym zainteresowaniem jej wspomnień  o codziennej walce toczonej  o przetrwanie w sowieckich obozach, w których  poza mrozem, więźniom dawały się we znaki: głód,  choroby, niewolnicza praca, a także stosujący represje sowieccy strażnicy.
Dopełnieniem spotkania była wystawa o życiu i twórczości p. C. Wiszniewskiej.
W podziękowaniu za przyjęcie zaproszenia i podzielenie się bezcennymi wspomnieniami, otrzymała od nas piękny obraz, namalowany przez p. Alinę Mikołajczyk.
Udział w spotkaniu wzięły klasy: 1TI/THp  z p. L. Szewczyk, 1TMT/TPSp  z p. A. Mikołajczyk i 2b BSI  z p. B. Suchodolskim.

Ten wpis został opublikowany w kategorii Strona główna. Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.