„Opętani” tajemnicą, fascynacją i ręcznikiem, czyli kiedy mechatronicy wybierają się do teatru…

          To już tradycja, że mechatronicy z klas IV i V uczestniczą rokrocznie w spotkaniach z kulturą wysoką. Wiemy również, iż sztuka nie lubi kompromisów. Gombrowicz wystawiany jest na deskach Teatru im. Stefana Jaracza?!

Jedziemy! I 26 listopada uczniowie wraz z opiekunami ruszyli do stolicy Warmii i Mazur na ucztę duszy i ciała z nagradzanym spektaklem w reżyserii Igora Gorzkowskiego „Opętani”, na motywach powieści Witolda Gombrowicza.

Od pierwszej do ostatniej minuty sztuka trzymała widzów w klimacie kryminału, niepokoju, ironii, inteligentnego humoru, groteski, prześmiewania się z warstwy szlacheckiej i niechęci do Mickiewicza, czyli wszystkim tym, co znajdziemy w utworach rewolucyjnego prozaika XX wieku, który znany jest uczniom przede wszystkim jako autor „Ferdydurke”.

Ciekawa forma przedstawienia, muzyka, surowa sceneria, gra aktorów, feeria świateł sprawiły, że bawiliśmy się świetnie i zabraliśmy ze sobą sporą prawdę o nas samych. Bo jak artysta pisał w „Dziennikach”:

„Niech Was nie drażni, że piszę o sobie – nie zapominajcie, że pisząc o sobie piszę o was”.

Chwilę po spotkaniu z teatrem uczestniczyliśmy w niezwykle inspirującym wykładzie „Dziennik Witolda Gombrowicza jako przykład autokreacji” wygłoszonym przez panią doktor habilitowaną Joannę Chłostę – Zielonkę, profesor Uniwersytetu Warmińsko Mazurskiego z Katedry Literatury Polskiej, który poszerzył horyzonty myślowe na temat różnorakiego manifestowania stałych motywów twórcy, pojawiających się w jego utworach. Gombrowicz w kawiarnianej konwencji narracji tłumaczył w „Dziennikach” wszystkie swoje utwory, opowiadał o nich, odsłaniał kolejne warstwy słów, znaczeń, Polaka, emigranta, obywatela świata…

Wróciliśmy nasyceni wiedzą, wyobraźnią, sztuką, oryginalną perspektywą wielkiego kunsztu prozatorskiego Witolda Gombrowicza z Małoszyc.

                                                               Danuta Maroska, Teresa Rymko i Sylwia Kawęcka